“ผมไม่เคยคิดที่จะย้ายหนี ถ้าเราหนีแล้วใครจะอยู่ แม้ชีวิตพวกเราต้องเสี่ยง แต่เด็กๆและชาวบ้านในพื้นที่เขาก็เสี่ยง และลำบากกว่าเรา ที่สำคัญคือ งานของพระองค์ท่านฯ ใครจะทำ ใครจะสานต่อ เราจะปล่อยให้เทียนดับไม่ได้ แม้แสงสว่างจะริบหรี่ก็ยังดีกว่ามืดสนิท อย่างน้อยก็ยังช่วยให้ไม่หลงทางไปไกลนัก”
กว่า 20 ปี กับการเริ่มต้นทำหน้าที่ครูตชด. ในพื้นที่ที่แทบไม่มีใครใช้ภาษาไทย และน้อยคนที่เห็นความสำคัญของการศึกษา ยังไม่สำคัญเท่ากับการเปลี่ยนความเชื่อเก่าๆ ของชาวบ้านและสร้างความเชื่อใหม่ๆให้พวกเขา ครูวิทย์ได้นำเอาหลักเศรษฐกิจพอเพียงมาใช้ในโรงเรียน และพัฒนาให้เป็นแหล่งเรียนรู้ครบวงจรสำหรับชุมชนและนอกพื้นที่ และคิดค้นวิธีใช้บัตรคำสอนภาษาไทยไปยังผู้ปกครองโดยผ่านเด็กๆ มาวันนี้แสงเทียนเล่มน้อยที่ครูวิทย์ได้จุดส่องนำทางไว้นั้น นอกจากสามารถส่องสว่างเข้าไปในหัวใจของคนในชุมชนได้แล้ว ยังส่งต่อไปยังลูกชายทั้งสองคน ที่ละทิ้งความสะดวกสบายในสังคมเมืองมาปฏิบัติหน้าที่เป็นครู ตชด. ในพื้นที่ที่ยังคงมีเสียงระเบิด และควันปืนเกิดขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน
ร.ต.ท.สุวิทย์ ช่วยเทวฤทธิ์ แสงเทียนที่ปลายด้ามขวาน
เจ้าของรางวัลผู้ปิดทองหลังพระ